Wij van Groen! zijn erg blij dat we hoofdinspecteur Herman Vanhaelemeesch vandaag voor het voetlicht kunnen plaatsen. Al een hele tijd volgen wij-  en we zijn daarin niet alleen, denk ik - al een hele tijd volgen wij met groeiende bewondering de persoonlijke kruistocht van Herman om mensen, zowel jong als oud, bewust te maken van de gevaren van het verkeer."Je kunt niet vroeg genoeg beginnen", was een kop boven een krantenartikel van recente datum. In dat artikel lazen we dat Herman de kleutertjes van de gemeenteschool op een heel originele manier enkele verkeersregels aanleerde.

Maar een ander artikel kopte dan weer: "Er staat geen leeftijd op mobiliteit". In dat artikel ging het over de leden van de seniorenraad die van Herman enkele waardevolle tips in verband met verkeersveiligheid meekregen. En zo kunnen we nog talrijke andere krantenberichten citeren.

Ik sprak daarnet van een persoonlijke kruistocht, maar eigenlijk ziet Herman, vermoeden wij, het wellicht eerder als missioneringswerk. De mensen moeten immers bekeerd worden tot voorzichtig, defensief rijden. Tot het goed uit de doppen leren kijken en de nodige voorzichtigheid aan de dag leggen bij het manoeuvreren, oversteken, links of rechts afslaan, enz. In het moorddadige autoverkeer is deze behoedzame houding zeker van levensbelang.

Herman wil iedereen hiervoor sensibiliseren, maar heeft daarbij toch vooral oog voor de meest kwetsbaren in het verkeer, met name de fietsende kinderen en senioren. Hun beperkt waarnemingsvermogen en inschattingsvermogen en hun beperkte mobiliteit kunnen zich niet meten met de snelheid van het alsmaar drukker wordende autoverkeer.

Hij beseft, denken we, meer dan wie ook, dat zij daardoor extra gevaar lopen en dus extra aandacht verdienen.

Daarmee staat hij op één lijn met ons, groenen. Ook wij zijn uitermate bekommerd om deze zachte weggebruikers. Maar terwijl wij onze waarheid als politieke partij enkel verbaal kunnen uiten en propageren, doet  Herman, samen met zijn collega's van politiezone 'Het Houtsche', er effectief iets aan.

Reeds als piepjonge politieagent, in dienst in Ingelmunster, timmerde Herman al een verkeerstafel uit multiplex in mekaar, inclusief slagbomen en verkeerslichten. Daarmee trok hij naar de plaatselijke scholen om aan verkeersopvoeding te doen. Later werd hij lesgever aan de politieschool en leidde er in zijn lange carrière heel wat mensen op tot gemachtigd opzichter, tot signaalgever bij wielerwedstrijden of zelfs tot dorpswacht. Een lange carrière zei ik, want dit jaar viert Herman zijn 40-jarig jubileum.

Hij is in al die jaren mede-organisator en mede- inspirator geweest van ontelbare initiatieven, waarbij we o.a. de jaarlijkse Verkeershappening en de uitgave van de politiekrant 'Het Houtsche' tot enkele van de hoogtepunten mogen rekenen.

Naast hoofdinspecteur is hij ook aangesteld als slachtofferbejegenaar, een delicate, moeilijke taak die inhoudt dat hij ouders of familieleden het slechte nieuws moet overbrengen dat hun kind of familielid omgekomen is bij een verkeersongeval.

Maar we mogen toch wel zeggen dat zijn hart vooral bij de kinderen en ouderen ligt. Door een onverklaarbare drang gedreven, trekt hij onvermoeibaar naar scholen en verenigingen. Vanuit een originele invalshoek, en op een vaak ludieke manier weet hij zijn jonge en minder jonge toehoorders wegwijs te maken in de wetten van de verkeersjungle.

Het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Dit is zeker van toepassing op Herman. Is er, naast een missionaris, ook een onderwijzer in hem verloren gegaan? We weten het niet. Maar feit is dat hij zijn functie bij de politie in elk geval uitstekend weet te combineren met het onderrichten van kinderen en jongeren over het verkeer. Daarbij is zijn boodschap steeds weer: "Geef respect en je krijgt respect terug."  Zelf geeft hij aan dat verkeersdeskundige Romain Poté hierbij zijn lichtend voorbeeld is.

Wat Herman doet, overstijgt het louter professionele, alles wat hij doet is immers doordrenkt van een persoonlijke bezorgdheid voor mensen. Zijn innemende persoonlijkheid en zijn sociale inborst hebben hem intussen heel populair gemaakt. Kinderen noemen hem 'Vader Herman', 'Opa Politiechef' of 'Herman de politieman'. De Beernemnaars spreken hem gewoon aan als Herman of verwijzen naar hem als de Beernemse Flor Koninckx.

We zijn dan ook heel trots dat we de Groene Pluim van 2006 mogen overhandigen aan Herman. De Groene Pluim is een prijs die we geven aan mensen of verenigingen die zich inzetten voor het groene gedachtengoed. We willen daarbij niet enkel aandacht hebben voor het milieu, maar we vinden alle facetten van het samenleven in onze gemeente belangrijk . Eén van die thema's waar we ons blijven in vastbijten, is de veiligheid van de zachte weggebruikers in het verkeer. Het engagement van Herman sluit hier naadloos bij aan.

Achter een sterke man staat een sterk team. En ook een sterke leider. Daarom zetten we vandaag niet enkel Herman, maar ook zijn collega's en de korpschef de hr. Eddy Van Daele van politiezone 'Het Houtsche' in de bloemetjes. Enkel dankzij hun steun kan Herman z'n engagement ten volle waarmaken.

Gefeliciteerd, Herman, gefeliciteerd, mensen van het politiekorps Het Houtsche!

De Groene Pluim is een symbolisch werkje dat overhandigd wordt door de ontwerper, Steve Maeyhaert, die gehuwd is met een Saey, een telg uit de bekende kunstenaarsfamilie Saey.  Het werkje beeldt het wapenschild af van Beernem, met een beer die bovenop het wapenschild loopt. Daarmee wil de kunstenaar aangeven dat de Groene Pluim gegeven wordt aan mensen die er bovenuit steken, die iets speciaals doen of betekenen voor hun medeburgers.