Ik ben een geboren Bruggeling en woon sinds een goede tien jaar in de aangename wijk Vliegend Paard in Oedelem.  Vanuit m'n engagement binnen Amnesty International en 11. 11. 11.-  Brugge voel ik me het meest aangetrokken door Groen, een partij die niet alleen z'n bestaansrecht ontleent aan de prangende bezorgdheid omtrent het milieu en de klimaatopwarming, maar ook opkomt voor de zwakkeren in onze samenleving.  Dat kunnen mensen zijn die om welke reden dan ook uit de boot dreigen te vallen in onze steeds harder wordende samenleving. Maar dat kunnen evengoed de ‘zwakke weggebruikers’ zijn, vooral kinderen, jongeren en senioren die regelmatig met de fiets het gevaarlijke verkeer moeten trotseren. En ouderen of mensen met een beperking, die sociaal geïsoleerd dreigen te geraken door het inkrimpende aanbod aan bussen, trams en treinen.  

Beroepshalve ben ik werkzaam in de financiële sector waar ik de laatste jaren ook moet vaststellen dat de focus vooral ligt op het behalen van goede resultaten, lees winstoptimalisatie. En waar de minder kapitaalkrachtigen als 'quantité négligeable' worden behandeld.   Een negatieve evolutie waartegen ik altijd weerwerk heb geboden. Jammer genoeg geldt het winstprincipe nog al te vaak in de zogezegd 'zachte sectoren'.            

M'n voornaamste hobby kan je samenvatten onder de noemer 'cultuurbeleving'.  Als raadslid voor Groen en als lid van de raad van Beheer van het Ontmoetingscentrum De Kleine Beer en de bibliotheekraad denk ik mee om cultuur voor iedereen toegankelijk en betaalbaar te houden.  Want cultuur verbindt en helpt tegen de verzuring.