Gedreven door subsidies
Groen betreurt de kille financiële logica van het huidige schepencollege dat enkel aan besparingen denkt en geen oog heeft voor het behoud van natuur en biodiversiteit en de recreatieve functie van het huidige fietspad. Bovendien laken we de houding van het provincie in deze zaak: haar subsidiëringspolitiek, waarbij ze enkel fietspaden in asfalt of beton voor 100% betoelaagt, zorgt in dit dossier voor een regelrechte aanslag op de natuur.
De aanleg van het fietspad in beton maakt deel uit van het project 'heraanleg fietspad Overleiestraat-Lattenklieversstraat'. Dit project beoogt de heraanleg van een strook van ongeveer 3,8 km lang die start in de Overleiestraat vanaf de grens met Knesselare en doorloopt langs de oude kanaalarm (Vaart- Zuid) tot aan de jachthaven. Daar sluit het aan bij het bestaande fietspad langs de Oude Vaartstraat en Stationsstraat richting Brugge. Het traject is onderdeel van het Vlaanderen Fietsroutenetwerk en wordt gecatalogeerd als een bovenlokale functionele fietsroute die Brugge verbindt met Oostkamp, Beernem, Aalter en Gent.
Groen vindt het goed dat deze route fietsvriendelijk gemaakt wordt, maar kant zich, samen met de buurtbewoners en Natuurpunt, tegen de plannen om het 1,7 km lange gedeelte van het fietspad dat langs het natuurgebied de Miseriebocht loopt in beton te gieten, waarbij ook nog ettelijke bomen en struiken gekapt zullen worden.
Kwetsbaar natuurgebied
Als natuurgebied is de Miseriebocht al sowieso smal en dus kwetsbaar. Een stuk dolomietpad was destijds nog net aanvaardbaar om de toegankelijkheid van het natuurgebied te verzekeren. Dolomiet heeft het voordeel dat het waterdoorlatend is. Een fietspad in beton in deze smalle strook splijt de natuur nog meer in tweeën en zorgt voor een barrière voor de fauna. Elke km weg in beton betekent zoveel m² meer waar geen waterinfiltratie mogelijk is: het water wordt dan sneller afgevoerd via het oppervlaktewater, wat uiteindelijk een verdroging van de omgeving teweegbrengt. Afstromend regenwater is ook nefast voor de schrale bermvegetatie.
Betonnering betekent dan ook een ware aanslag op de functie als natuurverbindingsweg die deze bermen op dit ogenblik vervullen.
Elders wordt van beton afgestapt
Bovendien gaat dit in tegen de huidige tendens, waarbij verharde wegen in natuurgebieden weer opgebroken worden. Zo gaf Brugge indertijd het goede voorbeeld toen het alle asfaltwegen langs de vesten verving door een dolomietlaag, die even goed berijdbaar en bewandelbaar is als voorheen. Ook Knokke brak, bij de herinrichting van het Zwin, de bestaande betonwegen op en legde er fiets- en wandelpaden in doorlaatbaar materiaal aan. In Beernem doet het gemeentebestuur net het omgekeerde.
We betreuren uiteraard ook dat het Provinciaal Fietsfonds een ecologisch verantwoorde oplossing voor een fietspad langs natuurgebied niet financiert en enkel beton betoelaagt. We vinden dit een tekortkoming, zeker in het licht van de huidige bekommernis om de achteruitgang van de biodiversiteit en de natuurwaarden in het algemeen een halt toe te roepen.
fietssnelweg verminkt landschap terwijl er alternatieven zijn
Ook vrezen we dat de keuze voor beton als materiaal van het fietspad een fietssnelweg zal maken waar sommige fietsers en bromfietsers aan een hoge snelheid zullen doorrazen en rustig en ontspannen fietsen niet meer mogelijk zal zijn. De kaalkap die hierbij zal gebeuren zal het landschap ook nog eens stevig verminken.
Met de toekomstige plannen voor de aanleg van het dubbelrichtingsfietspad langs de Sint-Jorisstraat is er nochtans een veilig alternatief voor alle fietsers die dezelfde route willen nemen. Jammer dat de gemeente toch wil doorgaan met deze onzinnige plannen.
Het originele persbericht vind je via hier (Google Drive - geen login vereist)
Reacties
Aanmelden via
Facebook Twitter