Groen Beernem laakt falend beleid gemeente rond veilige schoolomgevingen en de keuze voor Koning Auto.  Waar blijven de fietsstraten en schoolstraten? Aan de schoolpoorten brengen of halen steeds meer ouders hun kinderen met de wagen op, wat telkens weer veel chaos veroorzaakt met zelfs ruziënde ouders tot gevolg. De oplossing van de gemeente -het aanleggen van kiss-and-ridezones - is een totaal verkeerde keuze, want opnieuw in het voordeel van Koning Auto. En de zachte weggebruikers zijn nog maar eens de pineut. Groen daarentegen wil door het creëren van schoolstraten, waarbij er tijdelijk geen auto's door de straat mogen rijden, opnieuw ruimte geven aan fietsers en voetgangers. Daarnaast willen we schoolroutes veiliger maken door, waar het kan, straten te veranderen in fietsstraten. In zo'n fietsstraat mogen automobilisten fietsers niet inhalen. De maatregel van het gemeentebestuur om kiss-and ridezones in te voeren tijdens de piekuren van de school  om de verkeerschaos aan te pakken, veroorzaakt door ouders die met hun wagen hun kind komen ophalen,  kent in onze ogen geen genade, het is gewoonweg een slechte maatregel.

Eerst en vooral pakt deze maatregel het probleem niet bij de wortel aan, nl. het teveel aan auto's aan de schoolpoort. Integendeel, de invoering van kiss-and-ridezones moedigt de ouders die met de wagen komen net aan om dit zeker verder te doen, want het belooft een oplossing voor de verkeerschaos aan de schoolingang.

De invoering van kiss-and-ridezones moedigt de ouders om verder met de wagen hun kinderen af te zetten

Het gevolg is dat het aan de schoolpoort even verkeersonveilig blijft voor de kinderen en ouders die te voet of met de fiets komen.

Deze maatregel is trouwens totaal tegenstrijdig met het eigen mobiliteitsplan dat het STOP-principe hanteert: eerst de voetgangers (Stappers), dan de fietsers (Trappers), dan de bus (het Openbaar vervoer)  en pas als allerlaatst de auto's (Personenwagens). En de maatregel voldoet ook niet aan de 5 uitgangspunten van duurzame mobiliteit zoals die in het Mobiliteitsplan Vlaanderen staan, nl.:

• Bereikbaarheid
• Verkeersveiligheid
• Verkeersleefbaarheid
• Toegankelijkheid
• Milieu

Welnu, deze maatregel voldoet aan geen enkele van deze voorwaarden: de school wordt nog onbereikbaarder voor fietsers en voetgangers, de verkeersonveiligheid blijft even groot, de verkeersleefbaarheid betert er niet op, de toegankelijkheid ook al niet en- we moeten het er niet bij vertellen: al die auto's zijn niet bepaald goed voor het milieu.

Gemeentebestuur durft de nek niet uit te steken om het autoverkeer aan te pakken en de veiligheid van de fietsende kinderen en scholieren te waarborgen.

Al tientallen jaren klagen wij de verkeersonveiligheid aan de schoolpoorten aan. Die verkeersonveiligheid is de laatste jaren niet afgenomen, maar integendeel nog toegenomen, want het autobezit en autoverkeer zijn ook in onze gemeente toegenomen.

Evenveel jaren al wachten wij, samen met de ouders en hun kinderen op een grondige oplossing hiervoor, die in lijn ligt met de doelstellingen van het eigen mobiliteitsplan en een bijdetijdse mobiliteitsvisie zoals die uitgetekend werd door de Vlaamse overheid, namelijk: voorrang geven aan de zachte weggebruikers, met name de voetgangers en de fietsers.  Waar blijven de fietsstraten, vragen we ons af, waar blijven de schoolstraten, waar blijven de maatregelen om ervoor te zorgen dat schoolkinderen en hun ouders eindelijk op een veilige manier met hun fiets of te voet naar de school kunnen komen? Het antwoord is: deze maatregelen blijven uit, dit gemeentebestuur durft de nek niet uit te steken om het autoverkeer aan te pakken en de veiligheid van de fietsende kinderen en scholieren te waarborgen.