17
Dirck
Saey
75 jaar, werknemer Sint- Amandus op rust, Beernem.
Van thuis uit kreeg ik de sociale bewogenheid met de paplepel mee. Toen zigeuners jaren geleden door Sint-Joris (-Ten- Distel) trokken, schoven ze bij mijn ouders mee aan tafel. En ik heb nooit anders geweten dan dat patiënten van Sint- Amandus in mijn ouderlijk huis gastvrij onthaald werden. Die bekommernis om mensen in nood, heeft mij sedertdien niet meer losgelaten. Vandaar uit groeide het idee om, samen met mijn echtgenote Ginette en met gelijkgezinden een plek te creëren waar mensen zelfstandig kunnen verblijven, maar toch nabije zorg en begeleiding krijgen.
Die plek werd realiteit in 1978: toen verrezen er 4 studio’s waar een 5-tal personen konden logeren. Mandacaru was geboren. Onder het motto ‘Solidariteit met de Derde en Vierde Wereld’ openden we in 1989 ook een Wereldwinkel. Hiermee wilden we mensen uit het zuiden een eerlijke prijs geven voor hun producten. En ook mensen van hier bewust maken van de ongelijkheid in de wereld.
Intussen volgde ik van ’77 tot ’81 een cursus schilderen aan de academie. Eerst schilderde ik stillevens en bloemen. Maar nieuwsberichten over vluchtelingen die verdronken, mensen op de vlucht voor werkloosheid, armoede, … hakten er bij mij stevig in. Ik besloot bruusk van onderwerp te veranderen.
Mijn verontwaardiging, onmacht, verdriet en woede schilder ik sindsdien van me af in een kleurrijke expressionistische stijl. Niet meer op doek maar op schilderkarton want: “Waarop ik schilder is niet meer belangrijk, maar wàt ik in mijn werken leg”.
Mijn sociale bekommernis, maar ook mijn bezorgdheid over het milieu doen mij steeds bij de partij Groen belanden. Groen benoemt de olifant in de kamer: de klimaatopwarming. Die zorgt voor steeds extremer weer, met heel veel ellende en doden als gevolg. Ook hier, door de hitte en door overstromingen. En de opwarming brengt ook heel veel vluchtelingenstromen op gang. Want in het zuiden zien ze hun oogst verdorren en daarom trekken ze naar hier. Niks doen is geen optie. Ook als kleine gemeente kunnen we ons steentje bijdragen. Het gaat immers over onze toekomst en die van onze kinderen en kleinkinderen.